Doskonałość, nie przeciętność jest Twoją miarą. Poprawianie czegoś, co było lekko poniżej średniej w coś, co będzie lekko powyżej średniej, pochłania dużo energii i nie jest dla Ciebie tego wartym. Przekształcenie czegoś dobrego w coś wyjątkowego zabiera tyle samo energii, ale jest o wiele bardziej podniecające. Fascynują Cię mocne strony – Twoje i innych. Jak poławiacz pereł wydobywasz je, szukając każdej oznaki talentu.  Przebłysk doskonałości, szybkie uczenie się, umiejętność wyćwiczona bez odwoływania się do kolejnych kroków – to wszystko są podpowiedzi, które mogą oznaczać, że talent jest w grze. Znajdując talent/mocną stronę czujesz się zmuszony, aby ją pielęgnować, poprawiać i rozciągać aż do doskonałości. Polerujesz perłę aż zaczyna błyszczeć. To naturalne poszukiwanie i sortowanie talentów oznacza, że inni mogą postrzegać Cię jako osobę dyskryminującą. Wolisz spędzać czas z osobami, które doceniają Twoje szczególne zdolności. Tak samo, pociągają Cię ludzie, którzy znaleźli i kultywują swoje zdolności i talenty. Unikasz ludzi, którzy chcą Cię naprawić i „dobrze ukształtować”. Nie zamierzasz spędzać swego życia na rozpatrywaniu tego, czego Ci brakuje.  Raczej chcesz wykorzystać to, co jest Twoim darem. To bardziej produktywne, zabawne, ale też bardziej wymagające.